Aktualności
Andrzej Tchórzewski
(ur. 18 maja 1937 r. w Lublinie, zm. 10 maja 2025 r. w Warszawie)
Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Andrzeja Tchórzewskiego znakomitego poety, eseisty, krytyka literackiego, tłumacza, dramaturga, autora słuchowisk i tłumacza literatury obcej.
Świat kultury stracił niezwykłą postać oddaną myślą i sercem literaturze.
Literaci
Oddziału ZLP w Szczecinie
A oto najbardziej aktualna wypowiedź Marka Wawrzkiewicza, Prezesa Związku Literatów Polskich:
Pierwsza myśl, która się nasuwa: odszedł Człowiek Wielkiego Formatu.
Poeta, krytyk, eseista, tłumacz. Erudyta wiecznie pragnący nowej wiedzy, poliglota, znawca wielu literatur, świadek i uczestnik historii nowej literatury polskiej. Badacz dawnej literatury.
Był Andrzej pasjonatem. Bo z pasją odkrywał dla siebie i dla nas w starych epokach kultury tematy i obszary słabo dotąd rozpoznane. Bo z zapałem mówił o nowych zjawiskach, przewidywał ich przyszłość i ich wpływ na losy i kształt literatury. Był w szlachetny sposób zapalczywy.
Był jednym z nestorów naszej organizacji, uczestniczył w jej działalności w czasach dobrych i złych. Z mądrością i serdecznym zaangażowaniem.
Ponieśliśmy wielką stratę.
Aldonko, w tych jakże trudnych chwilach jesteśmy z Tobą.
Do widzenia, Andrzeju.
Marek Wawrzkiewicz
http://www.zlpwarszawa.pl/aktualnosci/smutna-wiadomosc-andrzej-tchorzewski-nie-zyje/
Przypominamy postać Andrzeja Tchórzewskiego (informacja zaczerpnięta z nowynapis.eu):
Andrzej Tchórzewski (ur. 18 maja 1937 w Lublinie, zm. 10 maja 2025 w Warszawie)
Ukończył studia na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Studiował na Wydziale Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego i Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Debiutował jako poeta w 1954 roku na łamach czasopisma „Warmia i Mazury”. Pracował w charakterze dziennikarza i specjalisty ds. przekładów, między innymi w wydawnictwach „Iskry” oraz „Czytelnik”. Przez wiele lat współredagował miesięcznik „Poezja” (1975–1990). Pracował również w Polskim Radiu w programie dla zagranicy (redakcja hiszpańska). Tłumaczył na języki: angielski, hiszpański, gruziński, rosyjski, portugalski, ukraiński i włoski. Swoje utwory literackie publikował między innymi w czasopismach: „Kamena”, „Współczesność” „Nowa Kultura”, „Kultura”, „Autograf”, „Akcent”, „Akant”, „Poezja”, „Okolica Poetów”, „Nowa Okolica Poetów”, „Nowym Wyraz”, „Regiony” „Poezja Dzisiaj”, „Pismo Literacko-Artystyczne”, „Okolice”. Był laureatem wielu konkursów literackich, w tym Nagrody im. Jarosława Iwaszkiewicza za całokształt twórczości literackiej (2019) oraz członkiem Związku Literatów Polskich. Od 2015 roku, wraz z Aldoną Borowicz, był fundatorem prywatnej nagrody poetyckiej „Zamiast recenzji”, przyznawanej młodym poetom do 30 roku życia.
Twórczość:
Zbiory poetyckie
Wnętrze kwiatu (Iskry, 1960);
Dłoń dotyku (Pax, 1963);
Wosk na ucztę (Wyd. Lub. 1969);
Prostota (Wyd. Lub. 1980);
Reportaż z wieży Babel (PIW 1981);
Rok Święty (KAW 1986);
Haiku (Polska Oficyna Wydawnicza 1999);
Haiku (II wyd. internetowe, Wydawnictwo Tower Press, 2001);
Kronika żywego dnia (Przedświt 2002);
Na piasku chwili (Wydawnictwo Atut 2003);
Wiersze z różnych kobiet (Wydawnictwo Arwil 2007);
Bóg – Mara – Sen (Wydawnictwo Astra, Łódź 2007);
Chroniąc oczy przed korozją. Wybór poezji. (Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2012).
Eseistyka
Opowiadania Marka Hłaski (Seria „Moje lektury, Wydawnictwo Arkadia, 1995);
Z Poczekalni na Parnas (eseje o poezji polskiej, Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005).
Utwory dramatyczne
Improwizacja oszmiańska (e-Tygodnik Literacko-Artystyczny Numer 54/17 /337/ ISSN 2084-6983, 2011).
Utwory dla dzieci
Wielki Nemuru (Oficyna Wydawnicza ExLibris Warszawa 1990).
Tłumaczenia literatury obcej
Micheil Dżawachiszwili: Biały kołnierzyk (Warszawa, Instytut Wydawniczy PAX, 1976 – z j. gruzińskiego);
Machado Maria Clara: Maleńki upiór Pluft (sztuka dziecięca dwuaktowa nagrodzona przez Stowarzyszenie Krytyków Teatralnych w São Paulo), Okolice nr 11/12:132 — 54., spektakl w Klubie „Oczko” w Ostrołęce przy ul. Sikorskiego 27 lipca 2008 – przekład z j. portugalskiego);
Oleg Karabielnikow: Muśnięcie skrzydeł (Wyd. „Współpraca” Warszawa 1989 – z j. rosyjskiego);
Bernardo Guimarães: Niewolnica Isaura (pod pseudonimem Michał Berschau, Oficyna Wydawnicza ExLibris Warszawa 1990 – z j. portugalskiego).
